Większość polskich wydawnictw turystycznych dotyczących Gór Izerskich zamyka to pasmo sudeckie na granicy polsko-czeskiej, którą wyznacza rzeka Izera. Autorzy zapominają, iż Góry Izerskie dwukrotnie "przekraczają" granicę państwową. Najdalej na zachód wysunięta ich część - grupa trzech ostatnich gór - dominuje nad Bogatynią
Lysý Vrch/Graniczny Wierch oraz Guślarz - widok ze wschodu
Góry Izerskie - z uwagi na urozmaiconą rzeźbę terenu i walory przyrodnicze - stanowią bardzo atrakcyjny turystycznie fragment Ziemi Bogatyńskiej. Zajmują pd.-wsch. część gminy i rozciągają się nieco rozczłonkowanym wałem gór na przestrzeni kilku kilometrów. Począwszy od wschodniego załamania granicy z Republiką Czeską aż po wieś Białopole, gdzie przechodzą w Grzbiet Rybarzowicki*.
Pierwszą od wschodu górą jest masyw Lyseho Vrchu liczącego 642m n.p.m. W granicach polskich znajduje się jego czwarta część z pn.-zach. kulminacją zwaną Graniczny Wierch (616m n.p.m.). Jego północne zbocza mocno rozczłonkowane dolinkami potoków i parowami, stromo opadają do wysokości ok. 280m n.p.m. u rogatek miasta. Zbocza zachodnie po niemal 40. stopniowym spadku do dolinki potoku Przepiórka ponownie się wznoszą i nad wsią Jasna Góra osiągają kulminację na 569m n.p.m. o łatwo rozpoznawalnym piramidalnym kształcie. Góra ta nosi nazwę Guślarza, a jej zwieńczenie w całości leży po stronie czeskiej. Ostatnią, najsłabiej wyróżniającą się górą, jest podzielony granicą Granicznik mający zaledwie 364m n.p.m. Jego zbocza przechodzą we wspomniany Grzbiet Rybarzowicki.
Graniczny Wierch nad Bogatynią.
Cała formacja pokryta jest różnorodnym lasem, miejscami przerzedzonym działalnością ludzką i zdarzającymi się czasem wiatrołomami. Roślinność, zwłaszcza na Granicznym Wierchu, ma charakter górski, a w szczytowej partii występują wilgociolubne rośliny torfowiskowe, którym sprzyjają liczne drobne źródliska. Do wysokości ok. 400m n.p.m. rozciągają się pola uprawne (po obu stronach Jasnej Góry leżącej na północnym stoku Guślarza).
Głównym budulcem całego wału odgradzającego Kotlinę Turoszowską od Obniżenia Chrastawy (po czeskiej stronie) są granity częściowo zmetamorfizowane do gnejsów. Przykryte utworami trzeciorzędowymi (w postaci nielicznych skał eruptywnych) oraz czwartorzędowymi osadami polodowcowymi, oparły się w znacznym stopniu niszczącej działalności człowieka.
Choć ze względu na wysokość warunki klimatyczne tu panujące są ostrzejsze niż na terenie Kotliny Turoszowskiej, pokrywa śnieżna utrzymuje się niewiele dłużej i tylko lokalnie zalega do wiosny, przez co uprawianie sportów zimowych przez mieszkańców okolicy jest utrudnione.
Špičak (724m n.p.m.) - najwyższa góra Oldřihovskego Hřebetu. Widok z Bogatyni
Cały teren jest dość zasobny w wodę i liczne wysięgi dają początek wielu ciekom wodnym zasilającym ostatecznie Miedziankę.
*) Grzbiet Rybarzowicki stopniowo opadający ku północy, pierwotnie kończył się wyrównaniem terenu pod wsią Nadrzecze (nie istnieje) - dziś w znacznej części został zabrany przez koła czerpakowe kopalnianych koparek. Jest wododziałem dorzeczy Miedzianki i Nysy Łużyckiej, a najwyższą jego kulminacją jest wzniesienie Goła (303m n.p.m.).
Największe miasto Północnych Czech jest pięknie położonym ośrodkiem sportowym, kulturalnym i turystycznym. Walory wypoczynkowe Liberca dorównują najlepszym czeskim kurortom.
Zielone i spokojne, mimo że stutysięczne, miasto oferuje wiele parków, ścieżek spacerowych, zabytków architektury i techniki, baseny kąpielowe i sympatyczne, niedrogie restauracje. Z góry Jeszted, na którą wjedziemy koleją linową możemy podziwiać wspaniałe widoki, a zimą zjechać na nartach.
Leży zaledwie 15km od Bogatyni - nie zwlekaj więc - POZNAJ LIBEREC!
Na przełomie XIX i XX stulecia, ówcześni gospodarze Górnych Łużyc, znaczną część życia towarzyskiego spędzali poza domem. Korzystali z karczm i gospód, spożywając tam posiłki lecz przede wszystkim alkohol